محمد مهدی فولادوند (درگذشت1387، تهران)، نویسنده، هنرپژوه و مترجم
محمد مهدی فولادوند از نوادگان آیت‌الله محسن اراکی بود که در 1 دی ماه 1299 هـ . ش در اراک متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش به پایان رساند. بعد به تهران آمد و در 1318هـ . ش از مدرسه «دارالفنون» دیپلم ادبی گرفت. سپس تحصیلات عالیه خود را در دانشکده حقوق دانشگاه تهران ادامه داد. در شهریور 1329 هـ .ش به فرانسه رفت و در دانشگاه سوربن در رشته ادبیات هنر، فلسفه و زبان‌شناسی عرب به تحصیل پرداخت و سرانجام موفق به اخذ دانشنامه دکترا شد. رساله دکترای وی درباره «عمر خیام» بود. در 1344 هـ . ش عضو دائمی انجمن نویسندگان فرانسه زبان و عضو وابسته انجمن شعرای فرانسه شد.
فولادوند در آبان 1344 هـ . ش به ایران بازگشت و از آن پس در اکثر دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی کشور از جمله هنرکده هنرهای دراماتیک، دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، دانشگاه امام صادق و مدرسه عالی ادبیات و زبان‌های خارجه علوم تربیتی به تدریس فلسفه، زیباشناسی، زبان فرانسه، تاریخ مذاهب و فرهنگ ایران پرداخت. او حدود ۳۰ جلد کتاب به زبان‌های فارسی و فرانسوی مننتشر کرده است. شهرت وی بیشتر به سبب ترجمه او از قرآن بود.
فولادوند در سال 1324 هـ . ش اولین انجمن فسلفی را در تهران تشکیل داد. وی علاوه بر تسلط به زبان‌های فرانسه و عربی با زبان انگلیسی نیز آشنا بود. مجموعه آثار وی بیش از چهل مجلد کتاب است. ترجمه قرآن وی به زبان فارسی از برجسته ترین ترجمه‌های پنجاه سال اخیر معرفی شده است. «دیوان اشعار» فارسی وی مشتمل بر 20 هزار بیت و به زبان فرانسه بالغ بر 700 صفحه است. او در شعر «مهدا» تخلص می‌کرد.
ترجمه محمد مهدی فولادوند از متن قرآن در 1345 هـ . ش در تهران تحت عنوان جزوه‌ای به نام «گل‌هایی از قرآن» به چاپ رسید. محمدعلی جمال‌زاده نامه‌ای قریب به شانزده صفحه در تجلیل و تشویق مترجم نوشت.
ترجمه قرآن وی در 1373هـ .ش با تحقیق، بررسی و ویرایش حجت الاسلام محمدرضا انصاری محلاتی و حجت الاسلام سیدمهدی برهانی انتشار یافت.
آثار متعددی اعم از تألیف و ترجمه از وی باقی مانده است که از آن جمله می‌توان به تألیف کتاب‌های «خیام‌شناسی»، «قرآن‌شناسی»، «نخستین درس از زیباشناسی»، «در جست و جوی زیبایی»، «سمفونی‌ها»، «زن در اندیشه خدا»، «چگونه قرآن را به فارسی ترجمه کنیم؟»، «آفرینش هنری در قرآن»، «از ژرفای قرآن»، «قرآن و نسل امروز»، «نقدی بر مارکس»، «صلح و شمشیر»، «حافظ دل‌ها نه نسخه بدلها»، «در حریم نور» (2 جلد) و «حافظ درآستان وحی» و ترجمه کتاب‌های «قرآن»، «نهج‌البلاغه»، «اقتصادنا» محمدباقر صدر، «رباعیات عمرخیام» به زبان فرانسه، «انسان مسئول و تاریخ‌ساز» به فارسی، «المنقذ من الضلال» غزالی (به زبان فارسی)، «دعای کمیل» (به فرانسوی) و «مادام بواری» گوستاو فلوبر، «خدا و دانش» ژان گیتن، «خدا را دیدم» مصطفی محمود، «حدود یا تعریفات فارسی – عربی» حسین بن عبدالله ابن سینا و اشاره کرد. محمدمهدی فولادوند در تهران درگذشت.