سید جواد مصطفوی (تولد 1301، مشهد)، نویسنده و محقق
سید جواد مصطفوی در مشهد متولد شد. پدرش، حجت الاسلام سید محسن مصطفوی، از مدرسین مدرسه «حاج صالح» بود. پس از طی دوران دبستان، در 1314 هـ .ش به دبیرستان «هدایت» رفت و بعد از اتمام آن، تحصیلات حوزوی خود را آغاز کرد و در مدرسه «خیرات خان» مشهد به تحصیل پرداخت. سپس به مدرسه «نواب» رفت و مدت ده سال دروس سطح حوزه را نزد اساتید برجسته‌ای چون شیخ کاظم دامغانی، سید احمد مدرس یزدی، ادیب نیشابوری، شیخ هاشم قزوینی، شیخ محمدرضا ترابی، شیخ مجتبی قزوینی، شیخ هادی کدکنی و میرزا جواد تهرانی فرا گرفت.
در 1331 هـ .ش به تهران آمد و در مدرسه «مروی» محضر آیت الله قاضی را درک کرد و به فراگیری منظومه مشغول شد و در درس خارج فقه آیت الله سید احمد خوانساری شرکت کرد. مصطفوی علاوه بر دروس حوزوی، در1332 هـ .ش در رشته فقه دانشکده الهیات دانشگاه تهران نیز مشغول به تحصیل شد و سرانجام در 1342 هـ .ش موفق به اخذ دانشنامه دکترا گردید و از همان سال نیز به تدریس منطق، بلاغت، فقه الحدیث و تفسیر پرداخت. در 1362هـ .ش رئیس دانشکده علوم اسلامی رضوی شد.
دکتر مصطفوی در 20 اردیبهشت ماه 1368 هـ . ش در مشهد درگذشت و در یکی از حجرههای صحن آزادی- پایین پای حضرت امام رضا (ع) به خاک سپرده شد.آثار متعددی از این استاد برجسته باقی مانده است که از آن جمله می‌توان به «الکاشف عن الفاظ نهج البلاغه فی شروحه مفتاح الوسایل»، «معجم الفاظ وسائل الشیعه»، «العناوین الابجدیه للصحیفه السجادیه»، «معجم الفاظ صحیفه سجادیه»، «التطبیق بین السفینه»، «البحار الهادی الی الفاظ اصول کافی» (2جلد)، «بهشت زندگی»، «پرتوی از نهج البلاغه»، «هشت مقاله » اشاره کرد. حدود یازده اثر نیز از وی به جا مانده است که هنوز به چاپ نرسیده است.