بیستم مهرماه مقارن با بزرگداشت خواجه شمس‌الدین محمد شیرازی
خواجه شمس‌الدین محمد شیرازی متخلص به «حافظ»، غزل‌سرای بزرگ و از شاعران بزرگ پارسی گوی ایرانی است. وی سال 727 هجری قمری در شیراز متولد شد. او علوم و فنون را در محفل درس استادان زمان فراگرفت و در علوم فقهی و الهی تأمل بسیار کرد و قرآن را با چهارده روایت مختلف از بر داشت. حافظ شیرازی ملقب به لِسانُ‌الْغِیْب در شیراز درگذشت و آرامگاه او در حافظیۀ شیراز زیارتگاه صاحب‌نظران و عاشقان شعر و ادب پارسی است.
حافظ از مهمترین اثرگذاران بر شاعرانِ فارسی‌زبانِ پس از خود است همچنین نامش به محافل ادبی جهان غرب راه یافته و اشعارش به زبان‌های اروپایی نیز ترجمه شده است. گوته دانشمند بزرگ، شاعر و سخنور مشهور آلمانی دیوان شرقی خود را با کسب الهام از افکار وی تدوین کرد.
انقلابِ حافظ در غزل، سرودنِ ابیاتِ معناً مستقل می‌باشد که تحتِ تأثیرِ سبکِ قرآن بوده‌است. دیوان حافظ کتابی است مشتمل بر همه اشعار باقی‌مانده از حافظ. بیشترِ این شعرها به زبان فارسی است، اما اشعار مُلَمَّع و یک غزل تمام عربی هم در آن به چشم می‌خورد. مهمترین بخش این دیوان، غزلیات است اما شعرهای دیگری در قالب‌های قطعه، قصیده، مثنوی و رباعی نیز در این دیوان وجود دارد.
دبیرخانه نکوداشت مفاخر سازمان دانشجویان ایران، نام و یاد غزل‌سرای بزرگ ایرانی را گرامی می‌دارد.
