مشفق کاشانی (تولد 1304،کاشان)، شاعر
عباس کی‌منش مشهور و متخلص به مشفق کاشانی در کاشان متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش گذراند. پس از اخذ دیپلم، در اداره فرهنگ به کار پرداخت. بعد تحصیلات خود را در دانشگاه تهران در رشته حسابداری ادامه داد و درجه فوق لیسانس گرفت. او از اوان کودکی به شعر علاقه داشت، در نه سالگی اولین شعر خود را سرود، بعدها به محافل ادبی کاشان راه یافت و از محضر حسینعلی منشی کاشانی بهره برد. در آذر ماه 1333هـ .ش به تهران آمد، به عنوان دبیر در مدارس تهران به کار پرداخت و عاقبت در 1358 هـ .ش بازنشسته شد. مشفق کاشانی با پیروزی انقلاب اسلامی، به عضویت شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، شورای شعر و ادب اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تهران، شورای عالی شعر صدا و سیما و شورای شعر سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران درآمد و رئیس انجمن شاعران ایران شد.
او از غزل‌سرایانی است که غزل‌هایش حاوی تصویرهای تازه، با زبانی روان و اندیشه‌های نو است. آثار متعددی از این شاعر تا‌کنون انتشار یافته است که از آن جمله می‌توان به «صدای غم»، «خاطرات» (مجموعه شعر)، «سرود زندگی» (مجموعه شعر)، «شراب آفتاب» (مجموعه شعر)، «آذرخش (گزیده اشعار)»، «آینه خیال»، «بهار سرخ سرود»، «هفت بند التهاب»، «نقشبندان غزل»، «خلوت انس»، «آینه بردباری: سروده‌هایی از شاعران گذشته و معاصر در مناقب و مصایب»، «پرتو عرفان: شرح اصطلاحات عرفانی کلیات شمس»، «اسرار عشق و مستی»، «جمعه خونین مکه به روایت شاعران امروز»، «رندان سلوک در شبه قاره هند»، «سرود سرخ بهار» (مجموعه شعر جنگ)، «سوگنامه امام» (مجموعه شعر)، «سیمای محمد (ص) در آینه شعر فارسی»، «شاعران ایران»، «شب، همه شب» و «گزیده ادبیات معاصر» (مجموعه شعر) و تصحیح «دیوان صباحی بیدگلی» اشاره کرد.