سید حسین میرخانی (درگذشت 1361، تهران)، خوشنویس
حسین میرخانی از خوشنویسان و نستعلیق‌نویسان معاصر و از بنیانگذاران، رؤسا و استادان انجمن خوشنویسان ایران و صاحب سبک در خط نستعلیق در 1286هـ .ش در تهران متولد شد. از کودکی به آموختن خط همت گمارد و از یازده سالگی به کار کتابت و خوشنویسی پرداخت. پدرش، سید مرتضی برغانی، از اساتید بنام خوشنویسی در اواخر دوره قاجار و از شاگردان ممتاز میرزای کلهر بود که به سبک او کتابت می‌کرد و این شیوه خطاطی را نیز به فرزندان خود، حسن و حسین میرخانی تعلیم داد. سید حسین سال‌ها به فراگیری موسیقی نیز پرداخت.
او آموختن موسیقی را از مکتب «باقرخان رامشگر» آغاز کرد و مدتی در محضر«حسین‌خان اسمعیل‌زاده» به فراگیری موسیقی پرداخت. بعد محضر استاد «رضا محجوبی» را درک کرد. او با وجود آنکه به عقیده بسیاری از افراد اهل موسیقی در کمانچه‌نوازی، هنرمندی توانا بود، ولی تمام وقت خود را صرف آموزش خوشنویسی کرد. سید حسین با تشکیل انجمن خوشنویسان در ۱۳۳۰ هـ .ش، به عنوان استاد ممتاز در آنجا مشغول به تدریس شد که تا ۱۳۵۶ هـ .ش بدون هیچ وقفه‌ای کرسی خود را در انجمن خوشنویسان حفظ کرد و شاگردان متعددی چون غلامحسین امیرخانی، کیخسرو خروش، فتحعلی واشقانی و رضا مافی را پرورش داد. میرخانی کتاب‌های متعددی را کتابت کرده است که از آن جمله می‌توان به «رهروان شب»، «موش و گربه» عبید زاکانی، «جزوه چهار فصل»، (3 جلد) و «رسم‌المشق» برای مدارس اشاره کرد. میرخانی در طول حیات خود به نگارش قرآن به خط نستعلیق نیز همت گماشت.
او دو قرآن به خط نستعلیق کتابت کرد: یکی در سال ۱۳۲۳ هـ .ش و دیگری در ۱۳۲۸ هـ .ش . قرآنی که به خط وی کتابت شد، اولین قرآن نستعلیقی است که به چاپ رسیده است. میرخانی سال‌ها خوشنویس ارتش و هم ردیف سرهنگ بود. او به پاس تحریر قرآن به خط خوش و زیبای نستعلیق به دریافت نشان درجه یک هنر از وزارت فرهنگ و دانشگاه الازهر مصر نائل شد. میرخانی همچنین به دریافت نشان درجه سه خدمت موفق گردید و نشان همایون را به پاس خدمات بی‌شائبه‌اش به فرهنگ و هنر کشور دریافت کرد.آخرین کار ایشان، کتابت «مثنوی» در ۱۳۵۳ هـ .ش یعنی زمانی که برای تعلیم هنرجویان کلاس‌های خوشنویسی مشهد به آن شهر می‌رفت، نگاشته شده است. دو قصیده معروف «قرآنیه» و «خاتمیه» الهی قمشه‌ای از دیگر آثار باقی مانده از اوست.