عباسعلی محقق واعظ خراسانی (درگذشت 1342، تهران)، خطیب
شیخ عباسعلی محقق واعظ خراسانی فرزند ملا بمانعلی در 14 شهریور ماه 1271 هـ . ش در خانواده‌ای روحانی در مشهد متولد شد. او مراحل آغازین تحصیل خود را نزد والد خود فراگرفت و ریزه‌کاری‌های یک خطیب توانا و واعظ زبردست را نزد او آموخت.
سپس به حوزه علمیه مشهد رفت، فقه و اصول را نزد آیت الله میرزا محمدباقر مدرس رضوی و آیت الله حسن برسی و فلسفه را نزد آقا بزرگ شهیدی و حاج شیخ محمدعلی فاضل خراسانی آموخت. او به تفسیر و حدیث علاقه وافری داشت و در نتیجه ممارست در اخبار و احادیث، خود دایرهالمعارف متحرکی از علوم و معارف شیعه بود. همین علاقه او را بر آن داشت تا هنگامی که شیخ عباس قمی کتاب «سفینهالبحار» را تألیف می‌کرد، از بیم آنکه مبادا آن نسخه در معرض نابودی قرار گیرد، به موازات تألیف ایشان از روی آن بازنویسی کند که اکنون دو جلد از این کتاب به خط وی موجود است. شیخ عباسعلی پس از تحصیل علوم اسلامی، به وعظ پرداخت.
وی در واقعه مسجد گوهر شاد مشهد در تیرماه 1314 هـ . ش در اعتراض به اعمال رضا شاه به منبر رفت، از این رو دستگیر و مدت سه سال در زندان قصر زندانی شد. او بعد از رهایی، به تهران آمد و مجالس وعظ خود را در تهران، نجف و قم ادامه داد و سرانجام در 27 اسفند ماه 1342 هـ . ش در تهران درگذشت و در قم در قبرستان بیات به خاک سپرده شد. او کتابخانه نفیسی داشت که مشهور است از نظر شمار و تنوع مطالب چهارمین کتابخانه مشهد بوده است. فهرست کتاب «روضات الجنات» خوانساری از آثار باقی مانده اوست.
انجمن آثار و مفاخر فرهنگی به پاس سالها خدمات علمی و فرهنگی وی، طی برگزاری مراسم بزرگداشتی در 22 اسفند ماه 1382هـ . ش ایشان را به عنوان یکی از مفاخر ایران‌زمین معرفی کرد و لوح تقدیری به خانواده استاد اهدا نمود.