عبدالحسین نوایی (تولد 1302، تهران)، مورخ و نسخه شناس
عبدالحسین نوایی در تهران متولد شد. تحصیلات مقدماتی را در مدارس «تمدن»، «ابن سینا» و «شرف مظفری» گذراند.سپس به دانشسرای عالی رفت و در رشته زبان و ادبیات فارسی به تحصیل پرداخت و لیسانس گرفت. آنگاه تحصیلات خود را در رشته تاریخ ادامه داد و از دانشگاه سوربن فرانسه موفق به اخذ درجه دکترا شد. دکتر نوایی از 1323 هـ.. ش به معلمی پرداخت. همچنین در دانشگاههای شهید بهشتی و تهران نیز مشغول تدریس شد. از جمله اساتید وی می‌توان به عباس اقبال آشتیانی، ملک‌الشعراء بهار و بدیع‌الزمان فروزانفر اشاره کرد.
دکتر نوایی در 1356 هـ . ش بعد از سالیان طولانی فعالیت در وزارت آموزش و پرورش، بازنشسته شد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در بخش تصحیح، تألیف و تدریس خدمت نمود و در دانشگاههای تهران،دانشگاه آزاد اسلامی، تربیت مدرس، شهید بهشتی و الزهراء به تدریس پرداخت. مدتی نیز با کمیته علمی احیاء میراث مکتوب کتابخانه ملی همراهی کرد. مؤسسه تاریخ معاصر از دیگر مراکزی بود که استاد نوایی از 1373 هـ .ش با آن همکاری نمود. در همین سال بنا به دعوت دکتر کمال حاج سید‌جوادی، رئیس وقت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، به عنوان مدیر بخش پژوهش به خدمت پرداخت که حاصل آن نظارت بر مجموعه 6 جلدی «اثرآفرینان» بود. از 1374 هـ . ش نیز در بخش اسناد ریاست جمهوری به کار مشغول شد. دکتر نوایی در 16 مهرماه 1383 هـ . ش در تهران درگذشت.
از جمله آثار وی می‌توان به تألیف کتابهای «شرح حال رجال حبیب‌السیر»، «فتنه باب»، «کریم خان زند»، «ایران و جهان» (3 ج)، «فتح تهران و گوشه‌هایی از تاریخ مشروطیت ایران»و «اسناد و مکاتبات سیاسی ایران» و تصحیح کتابهای «تاریخ آل مظفر»، «تاریخ گزیده»، «مطلع سعدین و مجمع بحرین»، «احسن‌التواریخ»، «تاریخ عضدی»، «مراه‌البلدان» همراه میرهاشم محدث، «تکمله‌الاخبار»، «حدیقه‌الشعراء»، «دیوان محتشم کاشانی» و «مراه الوقایع مظفری» اشاره کرد.
انجمن آثار و مفاخر فرهنگی به پاس سال‌ها فعالیت علمی و فرهنگی وی، طی برگزاری مراسم بزرگداشتی در 30 فروردین ماه 1379 ایشان را به عنوان یکی از مفاخر ایران زمین معرفی کرد و لوح تقدیری همراه با نشان زرین انجمن به استاد اهدا نمود.