شیرین بیانی (تولد 1317، تهران)، مورخ و پژوهشگر
شیرین بیانی، فرزند دکتر خانبابا بیانی، در تهران متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در دبستان «منوچهری» و متوسطه را در دبیرستان «ژاندارک» و «انوشیروان دادگر» گذراند. در1336 هـ . ش وارد دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران شد، در رشته تاریخ ادامه تحصیل داد و در 1339هـ . ش درجه لیسانس گرفت. در همان سال برای ادامه تحصیل به کشور فرانسه رفت و در 1341 هـ . ش از دانشگاه سوربن موفق به اخذ درجه دکترای تاریخ شد. دکتر بیانی پس از بازگشت به ایران، در 1342 هـ . ش با رتبه استادیاری در گروه تاریخ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران مشغول تدریس شد، در 1346 هـ . ش به رتبه دانشیاری و در1353هـ . ش به مقام استادی رسید. دکتر بیانی تاکنون مقالات متعددی در مجلات معتبر داخلی چون «یغما»، «راهنمای کتاب»، «بررسیهای تاریخی» و نشریات خارجی چون «ایرانیکا» به چاپ رسانیده است.
او در طول سال‌ها فعالیت علمی جوائز و نشان‌های متعددی دریافت کرده است که از آن جمله می‌توان به دریافت جایزه و لوح تقدیر پانزدهمین دوره کتاب سال جمهوری اسلامی ایران و کتاب سال دانشگاه تهران برای کتاب «دین و دولت در ایران عهد مغول» در 1375 هـ . ش اشاره کرد. آثار متعددی از این استاد برجسته تاکنون منتشر شده است که از آن جمله می‌توان به تألیف کتاب‌های «مغولان و حکومت ایلخانی در ایران»، «ایران از ورود آریایی‌ها تا سقوط هخامنشیان»، «تیسفون و بغداد در گذر زمان»، «دین و دولت در ایران عهد مغول» (3 جلد)، «شامگاه اشکانیان و بامداد ساسانیان»، «هشت مقاله در زمینه تاریخ»، «ایران در برخورد با مغول»، «زن در ایران عصر مغول»، «تاریخ آل جلایر»، «تاریخ ایران باستان»، «تاریخ ایلخانان»، «دین و دولت در عهد ساسانی و چند مقاله دیگر»، «دمساز دوصد کیش: نگاهی دیگر بر مولانا جلال الدین محمد رومی» و ترجمه کتاب‌های «تاریخ سری مغولان»، «تاریخ عیلام»، «چنگیزخان»، «نظام اجتماعی مغولان ــ فئودالیسم خانه بدوشی»، «مهمانخانه آنژگارین» اشاره کرد.
انجمن آثار و مفاخر فرهنگی به پاس سال‌ها خدمات علمی و فرهنگی وی، طی برگزاری مراسم بزرگداشتی در13 دی ماه 1382هـ . ش ایشان را به عنوان یکی از مفاخر ایران‌زمین معرفی کرد و لوح تقدیری به استاد اهدا نمود.