کارو لوکاس (درگذشت 1389، تهران)، پدر علم رباتیک
کارو لوکاس، در 14 شهریور ماه 1328هـ .ش / 1949م در جلفای اصفهان متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مدرسه «کوشش» ارمنیان تهران گذارند. در 1347هـ .ش به دانشگاه تهران رفت و در دانشکده فنی در رشتۀ مهندسی برق و الکترونیک به تحصیل پرداخت و درجه فوق لیسانس گرفت. سپس به امریکا رفت و در 1355 هـ . ش از دانشگاه برکلی در رشتۀ مهندسی الکترونیک با گرایش مهندسی «کنترل هوشمند سامانه‌ها یا دانش تصمیم‌گیری» موفق به اخذ دانشنامه دکترا شد. او پس از بازگشت به وطن، در دانشکده فنی دانشگاه تهران به تدریس پرداخت و بعدها به درجه استادی رسید. او افزون بر آموزش و پژوهش در دانشکده‌‌‌های فنی دانشگاه تهران، استاد مهمان دانشگاه‌های تورنتو، برکلی و یو.سی.ال.ای نیز بوده است. پایه‌گذاری، ریاست و عضویت در انجمن مهندسی برق و الکترونیک، پایه‌گذاری و مدیریت «پژوهشکدۀ سیستمهای هوشمند» در پژوهشگاه دانش‌های بنیادی، «قطب کنترل و پردازش هوشمند» در دانشگاه تهران و تأسیس «مرکز تحقیقات مکاترونیک کشور» در دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین و برپایی نشست‌های دانشگاهی کشورهای ارمنستان و ایران با عنوان «کارگاه‌های شبکه‌های عصبی» با همکاری استاد دکتر آشوت چلنگریان، فیزیکدان معروف مؤسسۀ فیزیک ارمنستان از کارهای ماندگار اوست.
دکتر لوکاس، از نخستین اساتیدی بود که آموزش و پژوهش را در زمینه‌های هوش مصنوعی، رایانش نرم و حسابگری زیستی و تکاملی در ایران بنیاد نهاد و در برخی رشته‌های درسی همچون حسابگری زیستی، سامانه‌های شناختی اجتماعی، سامانه‌های «تصمیم‌یار» و طراحی سامانه‌ها، در سطح جهانی تدریس و پژوهش می‌کرد. زمینه‌های پژوهشی وی هوش محاسبه‌ای، حسابگری زیستی، مدیریت دانش، شبکه‌های عصبی، سامانه‌های نا‌مشخص، سامانه‌های چند عاملی، داده‌کاوی، کنترل هوشمند، منطق فازی، بهینه سازی تکاملی، الگو‌سازی مالی و الگوسازی‌های عاطفی بود.
او عضو مرکز جهانی فیزیک نظری و ریاضیات، مرکز جهانی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری، مؤسسۀ ریاضیات کاربردی، فرهنگستان علوم چین، مؤسسۀ فناوری الکتریکی هاربین، مؤسسۀ پژوهشی- تولیدی اونتاریو و آزمایشگاه پژوهش‌های الکترونیکی دانشگاه کالیفرنیا بود. او را پدر دانش رباتیک و هوش مصنوعی ایران نامیده‌اند. دکتر کارو لوکاس در تهران درگذشت و در گورستان ارامنه به خاک سپرده شد. آثار متعددی از این استاد برجسته تاکنون باقی مانده است که از آن جمله می‌توان به کتاب «سیستمهای هوشمند بیومدیکال» و بیش از 450 مقاله به زبان‌های فارسی و انگلیسی اشاره کرد.