مهری باقری ( تولد 1324، تهران)، زبان‌شناس
مهری باقری در محله لُرزاده تهران متولد شد. دوره ابتدایی و متوسطه را در مدارس «خواجه نظام‌الملک»، «شیرین» و «شاهدخت» گذراند و در 1343هـ . ش دیپلم گرفت. سپس وارد دانشگاه تهران شد و در رشته زبان و ادبیات فارسی به تحصیل پرداخت. در رشته زبانشناسی و زبان‌های باستانی ایران از همان دانشگاه فوق لیسانس گرفت. پس از آن برای ادامه تحصیل به آلمان رفت و در دانشگاه هامبورگ در دوره دکتری زبانشناسی زبان‌های ایرانی به تحصیل پرداخت ولی پس از یک‌سال اقامت در آنجا در ۱۳۵۲هـ .ش دوره دکتری را ناتمام گذاشت و به ایران بازگشت. در ۱۳۵۳هـ .ش به استخدام دانشگاه تبریز درآمد، تحصیلات خود را در مقطع دکتری در رشته ادیان و عرفان دانشگاه تهران ادامه داد و در ۱۳۵۵هـ . ش فارغ‌التحصیل شد. دکتر باقری پس از 1367هـ . ش با همکاری همسرش، دکتر سرکاراتی، گروه آموزشی فرهنگ و زبان‌های باستانی دانشکده ادبیات و علوم انسانی تبریز را تأسیس کرد. در 1374هـ .ش با استفاده از یک فرصت مطالعاتی یک‌ساله به دانشگاه میشیگان رفت و در آنجا به تحقیق و بررسی کتیبههای پارتی و پهلوی پرداخت و «واژنامه کتیبههای دوره میانه را بر مبنای واژهنامه مکنزی» تهیه و تدوین کرد. در 1380هـ .ش به عضویت هیأت ممیزه دانشگاه پیام نور درآمد. دکتر باقری در 1380هـ .ش در نخستین دوره همایش چهرههای ماندگار به عنوان چهره ماندگار رشته زبانشناسی برگزیده و معرفی شد. در 1381هـ . ش نیز برای مدت دو سال به اسپانیا رفت و در دانشگاه بارسلون زبان و ادبیات فارسی تدریس کرد و موفق به تأسیس کرسی زبان فارسی و ایرانشناسی در آن دانشگاه شد. دکتر باقری با آموختن زبان اسپانیایی و تسلط بر آن توانست موضوع نقش و سیمای زن در اساطیر، حماسه و فولکلور ایران را به زبان اسپانیایی تدریس کند. وی در 1383هـ . ش مدیر‌گروههای آموزشی دوره کارشناسی ارشد رشته‌های ایران شناسی، تاریخ و میراث فرهنگی و آداب و رسوم و فرهنگ عامه بنیاد ایرانشناسی شد. در 1385هـ .ش به عنوان استاد نمونه کشوری از دانشگاه تبریز و در 1386هـ . ش از سوی مرکز امور زنان و خانواده نهاد ریاست جمهوری به عنوان نخبه برگزیده سال معرفی شد. دکتر باقری در 1389هـ . ش از طرف فرهنگستان زبان و ادب فارسی به ریاست بنیاد پژوهشی و آموزشی «شهریار» در تبریز منصوب شد. آثار ارزنده‌ای از این استاد برجسته باقی مانده است که از جمله می‌توان به تألیف کتاب‌های «مقدمات زبان شناسی»، «تاریخ زبان فارسی»، «واجشناسی تاریخی زبان فارسی»، «دینهای ایران باستان»، «کارنامه اردشیر بابکان» و مقالات متعدد در مجلات «دانشکده ادبیات و علوم انسانی تبریز»، «آینده»، «نامه انجمن» و «دانشنامه زبان و ادب فارسی» اشاره کرد.
انجمن آثار و مفاخر فرهنگی به پاس سال‌ها فعالیت علمی و فرهنگی وی، طی برگزاری مراسم بزرگداشتی در 21آبان ماه 1387 ایشان را به عنوان یکی از مفاخر ایران زمین معرفی کرد و لوح تقدیری همراه با نشان زرین انجمن به استاد اهدا نمود.