این نشست از جمله برنامه‌های همایش آموزگار ادب بود و به همت سازمان دانشجویان ایران جهاد دانشگاهی کشور و دبیرخانه نکوداشت مفاخر ایران و مرکز آفرینش‌های ادبی هنری ماهان وابسته به دفتر نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه علوم پزشکی شیراز ، معاونت فرهنگی جهاد دانشگاهی فارس برگزار شد.
هاشم کرونی شاعر و منتقد ادبی به عنوان سخنران این نشست با اشاره به نقش و جایگاه سعدی به عنوان شاعری دین باور گفت: سعدی با دین و حکمت آشنایی عمیق دارد و از این رو آثار او سرشار از معارف دینی است. تلمیح‌ها و اشارات مستقیم و غیر مستقیم به معارف الهی و کلام حضرات اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام در این راستا قابل ارزیابی‌اند.
وی اشاره به امثال و حکم و نکات فرهنگی اجتماعی در آثار سعدی را نشان دهنده‌ی اندیشه‌ی چند بعدی و توانمندی سعدی در بهره گیری از این مفاهیم دانست و افزود: سعدی علاوه بر داشته‌های فرهنگی منبعث از زبان و فرهنگ عربی به عنوان زبان دینی و علمی آن روزگار، از داشته‌های فرهنگی و گذشته‌ی فرهنگی ایران نیز بهره گرفته است.
کرونی افزود: سعدی را شاعر عاشقانه‌ها خصوصاً عشق زمینی خوانده‌اند اما اشعار متعددی از سعدی وجود دارد که نشان می‌دهد سعدی خصوصاً در غزلیات عاشقانه نیز تک بعدی و تک ساحتی نیست. با هر خوانش و هر نگاهی که به این گونه شعرهای سعدی نظر کنیم نمی‌توانیم منکر نگاهی متعالی و تعریفی فرا زمینی از عشق در این گروه از آثار وی شویم.
این پژوهشگر ادبی گفت: سعدی در گلستان به هشت باب اشاره کرده، کتاب را در هشت قسمت یا هشت باب تدوین کرده و انگار تلاشی برای رسیدن به هشت در بهشت را می‌توان در این تقسیم بندی مشاهده کرد.
هاشم کرونی ادامه داد: گروهی سعدی را آرمان‌گرا و گروهی واقع‌گرا خوانده‌اند و درباره‌ی آرمان‌گرایی و بوستان و واقع‌گرایی و گلستان نیز سخن گفته شده است. در این‌باره می‌توان به بحث و بررسی پرداخت و جلوه‌های مختلف را در تأیید هر نظر یافت اما آن‌چه واضح است این است که سعدی یک مصلح اجتماعی است.
وی در پایان با اشاره به این‌که سعدی از پیشینیان اثر پذیرفته و بر دیگران اثر گذاشته است، گفت: البته کار وی تفاوت هم دارد مثلاً در این‌باره گفته‌اند که برخلاف برخی اندرزنامه‌ها وی از حکایات تمثیلی جانوران بهره نبرده و به سراغ آدمیان آمده اما علاوه بر تلمیحات و اشاره به گنجینه‌ی فرهنگی گذشتگان در مبحث سرایش و آفرینش ادبی نیز وی هم از شاعران پیشین تأثیر پذیرفته و هم بر شاعران بعد از خود نظیر خواجه‌ی اهل راز شمس الدین محمد حافظ شیرازی اثر گذاشته است.