اسماعیل حاکمی والا (تولد 1315، آبادان)، ادیب

اسماعیل حاکمی، در آبادان متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در بوشهر، آبادان و شیراز گذراند و از دبیرستان «سلطانی» شیراز دیپلم ادبی گرفت. در 1334 هـ . ش به دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران رفت و در رشته زبان و ادبیات فارسی درجه لیسانس گرفت. در 1337 هـ . ش تحصیلات عالیه خود را  در دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی ادامه داد و در 1343 هـ . ش موفق به اخذ دانشنامه دکترا شد. حاکمی والا در کنار تحصیل در دانشگاه،  در مدارس «سپهسالار» (شهید مطهری کنونی) و «مروی» به تحصیل  ادبیات عرب و علوم و معارف اسلامی نیز  پرداخت و «مقامات حریری»، «مغنی‌اللبیب»، «مکاسب»، «شرایع» و «سیوطی» را خواند. او  از 1343-1347 هـ . ش  در وزارت آموزش و پرورش به خدمت پرداخت. در 1347 هـ .ش با درجه  استادیاری به دانشگاه تهران منتقل شد. در 1352 هـ . ش درجه دانشیاری و در 1362 هـ . ش به مرتبه استادی نائل آمد و سرانجام در مهرماه 1369 هـ . ش به عنوان استاد ممتاز دانشگاه برگزیده شد. دکتر حاکمی علاوه بر تدریس، عهده‌دار سمت‌هایی چون معاونت دانشگاه علامه طباطبایی و ریاست کتابخانه مرکزی دانشگاه نیز بود. او اهل شعر هست و در 1335هـ . ش مجموعه اشعار خود را با  عنوان «شکوفه» منتشر کرد.

دکتر حاکمی سردبیری مجله­ دانشکده ادبیات، سرپرستی کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، معاونت پژوهشی دانشگاه علامه طباطبایی، عضویت شورای گسترش زبان فارسی، سرپرستی کمیته تخصصی زبان و ادبیات فارسی و عضویت  قطب عرفان دانشگاه تهران را در کارنامه خود دارد. آثار متعددی  از این استاد برجسته تاکنون منتشر شده است که از آن جمله می­توان به تألیف کتاب‌های «دستور زبان فارسی» (2 جلد)، «آشنایی با ادبیات فارسی»، «آیین فتوت و جوانمردی­»، مجموعه مقالات «طیران آدمیت»، «گفتارهای دستوری»، «برگزیده ادب فارسی» با همکاران، «فرج بعد از شدت» (3جلد)، «تحقیق درباره ادبیات غنایی»، «متون تاریخی»، «متون مصنوع و مزین»، «ادبیات معاصر ایران»، «آشنایی با ادبیات فارسی»، «زبان و نگارش فارسی»، «سماع در تصوف»، «پندنامه عطار»، و تصحیح کتاب‌های «بهارستان» جامی، «ترجمان البلاغه»، «تحفهالملوک» تستری، «بر­گزیده اشعار رودکی و منو چهری» و «گزیده اشعار مسعود سعد سلمان» اشاره کرد.

انجمن آثار و مفاخر فرهنگی به پاس سال‌ها خدمات علمی و فرهنگی وی، طی  برگزاری مراسم بزرگداشتی در 20 مهر ماه  1383هـ . ش ایشان را به عنوان یکی از مفاخر ایران‌زمین معرفی کرد و لوح تقدیری به  استاد اهدا نمود.

یادداشت های مرتبط