ژاله آموزگار (تولد 1318، خوی)، از مفاخر فرهنگی کشور و زبان‌های باستان
ژاله آموزگار در خانواده‌ای اهل علم در خوی متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش به پایان رساند و در 1335هـ .ش از دبیرستان «ایراندخت» فارغ التحصیل شد. سپس برای ادامه تحصیل به تبریز آمد و در دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز به تحصیل پرداخت و در 1338هـ .ش با رتبه اول فارغ‌التحصیل شد . در فاصله سالهای 1338-1342 هـ .ش در مدارس تهران، نیشابور و کاشمر به تدریس پرداخت. در 1342هـ .ش با استفاده از بورس تحصیلی به فرانسه رفت و در رشته فرهنگ و زبان‌های باستانی در دانشگاه سوربن مشغول تحصیل شد. او در آنجا از محضر استادان بنامی چون پروفسور پی یر دو مناش، اوبن، لازار و امیل بنونیست بهره برد و به مطالعه و تحقیق پرداخت و سرانجام در 1346هـ .ش با گذراندن رساله خود با عنوان « ادبیات زرتشتی » موفق به اخذ مدرک دکترا شد. او در 1348هـ .ش به وطن بازگشت و در بنیاد فرهنگ ایران مشغول به کار شد و کار پژوهش بر روی دینکرد پنج – از متون پهلوی – را آغاز کرد.
دکترآموزگار از 1349هـ .ش در گروه فرهنگ و زبان‌های باستانی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران به کار پرداخت و کار پژوهش بر روی تاریخ ایران قبل از اسلام به ویژه حوزه اساطیر و زبان‌های باستانی را همراه با زنده‌یاد دکتر احمد تفضلی به طور جدی دنبال کرد که تاکنون نیز ادامه دارد.
از این استاد برجسته آثار متعددی اعم از ترجمه و تألیف باقی مانده که از آن جمله می‌توان به «اسطوره زندگی زردشت» با همکاری احمد تفضلی، «زبان پهلوی، ادبیات و دستور آن» با همکاری احمد تفضلی، «تاریخ اساطیری ایران» و ترجمه کتاب‌های «ایران باستان » تألیف ماریان موله، «نمونه‌های نخستین انسان و نخستین شهریار در تاریخ افسانه‌ای ایرانیان» تألیف آرتور کریستن‌سن با همکاری احمد تفضلی که در 1368هـ . ش برنده کتاب سال جمهوری اسلامی ایران شد، «شناخت اساطیر ایران» تألیف جان هینلز با همکاری احمد تفضلی، «ارداویراف نامه: حرف نویسی، آوانویسی، ترجمه متن پهلوی، واژه‌نامه» تألیف فیلیپ ژینیو و مقالات متعددی در مجلات «سخن»، «دانشکده ادبیات دانشگاه تهران»، «آینده»، «آدینه»، «کلک»، «زبانشناسی»، «نامه پارسی»، «بخارا»، «نامه فرهنگستان» ،«نامه ایران باستان» و دانشنامه جهان اسلام اشاره کرد.
انجمن آثار و مفاخر فرهنگی به پاس سال‌ها فعالیت علمی و فرهنگی وی، طی برگزاری مراسم بزرگداشتی در 19 بهمن 1382 ایشان را به عنوان یکی از مفاخر ایران زمین معرفی کرد و لوح تقدیری همراه با نشان زرین انجمن به استاد اهدا نمود.